Procida is een piepklein visserseilandje voor de kust van Napels. Het is een droomeilandje, teminste als je droomt van eenvoud en authenticiteit. Het meest opvallende is wel de charme van bewaarde eenvoud. Om die reden koos regisseur Michael Radford het als decor voor zijn film 'Il Postino'. Het café-restaurant uit de film tref je aan in de haven van Coricella. Het nog kleinere schiereilandje Vivara, is sinds een vijftigtal jaar met Procida verbonden via een 120 m. lange brug. dit gedeelte, dat uit de krater is ontstaan, is onbewoond en belangrijk door de bijzondere fauna en flora.
Procida wordt niet geplaagd door het massatoerisme of de `would be` exclusiviteit van Capri. Het heeft ook geen ruimte voor massatoerisme, als in de nauwe en soms erg lange straatjes een auto passeert, dan resteren er vaak nog maar enkele centimeters. Er zijn ook weinig luxe verblijfsmogelijkheden op Procida, en menig toerist zal schrikken van de eerste aanblik op afgepleisterde woningen en het niet opgehaalde huisvuil. Dit is Zuid-Italie, waar men blijkbaar nogal eens staakt. Toerisme is op Procida een bijzaak en daarmee verschilt het hemelsbreed van het nabijgelegen grotere eiland Ischia, dat gedomineert wordt door kurende Duitsers.
Vooral de toerist die houdt van cultuur, stilte en authenticiteit zal zich hier thuis voelen.
